Promoting Accountability Touch Nha

ទូច ញ៉

នាង ញ៉

ប្រុស

នៅរស់

ខេ០២៦២០

ខេស៊ីអាយ០១២៨ ២០០២១១១០,ភូមិបឹងបាសាក់ ឃុំសំបួរ មាស ស្រុកកំពង់ចាម ខេត្តកំពង់ចាម។ សម្ភាសន៍ ដោយ ជួង សុភារិទ្ធ។ កំណត់សំគាល់ៈ ជួបសម្ភាសន៍ជាមួយឈ្មោះ ទូច ញ៉ ជាម្ចាស់ប្រវត្តិរូប ផ្ទាល់។

អាយុនៅក្នុងសម័យខែ្មរក្រហម ១៦ឆ្នាំ។

០៣០៥០៣០៤, ខេត្ដកំពង់ចាម ស្រុកកំពង់ចាម ឃុំសំបួរមាស

១៩៧២????

ស្ម័គ្រចិត្ដ។

យោធា។

មជ្ឈិម(១២), ភ្នំពេញ។ តំបន់ពិសេស ខេត្ដកំពង់សោម។

ចាន់ ជាប្រធានវរៈសេនាធំ។ ម៉ាញ ,ម៉ុល , សឺន, ដឺន ជាជន ជាតិយួន ដែលខែ្មរក្រហម លើកឱ្យធ្វើជាកម្មាភិបាល។ ក្រ

ទូច ញ៉ ហៅ នាង ញ៉ ភេទ ប្រុស កំណត់សម្គាល់ៈ នៅរស់។ ញ៉ កើតនៅភូមិ បឹងប្រសាក់ ឃុំសំបួរមាស ស្រុកកំពង់់ចាម ខេត្ដកំពង់ចាម។ ឪពុករបស់ ញ៉ ឈ្មោះ ទូច នាង និងម្ដាយឈ្មោះ យី យ៉ន។ ញ៉ មានបងប្អូន ៧នាក់។ សព្វថៃ្ងនេះ ញ៉ រស់នៅស្រុកអន្លង់វែង ខេត្ដបន្ទាយមានជ័យ។ ឆ្នាំ ១៩៧២ ញ៉ សមេ្រចចិត្ដចូលបដិវត្ដន៍ ដោយសារតែមានការ កេណ្គប្រជាជនឱ្យចូលធ្វើជា យោធា។ ដំបូង ញ៉ ធ្វើជាយោធា នៅក្នុងស្រុកទេ តែក្រោយមក ខែ្មរក្រហមបញ្ជាឱ្យ ញ៉ ទៅនៅ ប៉ែកខាងលើទនេ្លមេគង្គវិញ ម្ដុំហាន់ជ័យរយៈពេលមួយឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកគាត់ ចល័តទៅវាយ នៅម្ដុំពោធិ៍ចិនតុង, លង្វែក, ភ្នំប្រសិទ្ធជាដើម។ ឆ្នាំ ១៩៧៥ ញ៉ ធ្វើការនៅក្នុងអង្គភាពយោធា៨០៨ ដែលជាង អង្គភាពពិសេសរបស់ប៉ុល ពត។ ដោយសារតែញ៉ រងរបួស យ៉ាង ធ្ងន់ធ្ងរនៅចំឆ្អឹងកងខ្នង និងឆ្អឹងជំនីខាងក្រោយ ខែ្មរក្រហមក៏ផ្លាស់ឱ្យញ៉ ទៅនៅកំពង់សោម។ ឆ្នាំ ១៩៧៧ ញ៉ ដឹងថានៅក្នុងអង្គភាពខេត្ដកំពង់សោមមានភាព ច្របូលច្របល់។ ខែ្មរក្រហម ចាប់ ឈ្មោះ អឿន ដែលនៅក្នុងពល តា យ៉ា,ផុច។ ឆ្នាំ ១៩៧៨ ញ៉ ត្រលប់មកភ្នំពេញធ្វើស្រែចម្ការ។ ឈ្មោះ ចាន់ ជាប្រធានវរសេនាធំ។ ខែ្មរក្រហមបញ្ជូល ជនជាតិយួន ឈ្មោះ ម៉ាញ, ម៉ុល, សឺន,ម៉ាច,យ៉ា ឱ្យចូលធ្វើជាកម្មាភិបាល តែអ្នក ទាំងនោះស្លាប់អស់ហើយ។ ឈ្មោះ ដឺន ដែលមកពីភូមិភាគនិរតី គាត់ទទួលភារៈគ្រប់គ្រងខាង វរៈសេនាតូច។ ដោយសារតែ ដឺន ធ្វើការពុំសូវល្អ ខែ្មរក្រហមក៏បញ្ជូន ដឺន មកកាន់ខាងមូលដ្ឋានវិញ ហើយប្ដូរឈ្មោះក្រូច គ្រប់គ្រងជំនួស។ នៅពេលដែលយួនចូល ខែ្មរក្រហមបញ្ជូន ញ៉ ទៅវាយនៅ ព្រំដែន ខែ្មរវៀតណាម(សួង)។ វាយបានមួយឆ្នាំ ញ៉ ភៀសខ្លួនទៅនៅឯស្រុកចម្ការលើ រួចបន្ដទៅនៅឯស្រុក ស្ទឹងត្រង់។ ឆ្នាំ ១៩៧៩ ញ៉ ប្រាប់ថា នៅឆ្នាំនេះ កងទ័ពតស៊ូពុំមានអាហារហូប គ្រប់គ្រាន់ ដូចនេះហើយ អង្គការក៏បញ្ជូនឱ្យឡើងភ្នំដងរែក។ ឆ្នាំ ១៩៨០ ញ៉ ឈប់ពីយោធា ទៅចូលរៀនពេទ្យ។ ឈ្មោះ ឡូត ជាប្រធានពេទ្យ។ នៅពេលដែលរៀនចេះបន្ដិចបន្ដួចហើយ ខែ្មរក្រហមក៏បព្ជូាន ញ៉ ត្រលប់មក ធ្វើជាពេទ្យយោធានៅតាមព្រំ ដែន ខេត្ដកំពង់ធំ និងព្រះវិហារវិញ។ ឆ្នាំ ១៩៨៥ កងទ័ពរដ្ឋាភិបាលបានវាចូលដល់កនែ្លង ញ៉ រស់នៅ។ ញ៉ ក៏ភៀសខ្លួនទៅ រស់នៅស្រុកថៃ។ បន្ទាប់មកខែ្មរក្រហមក៏ បង្កើតជុំរំនៅទីនេះហៅថា ជុំរំអូរត្រាវ។ ញ៉ បាននាំបង ប្អូន របស់គាត់ទាំងអស់មករស់នៅទីនេះ។ រស់នៅប្រហែលជា ៣ ឬ៤ឆ្នាំ ខែ្មរក្រហមវាយរំដោះបាន ស្រុកអន្លង់វែង ញ៉ ក៏ចុះមករស់ នៅទីនេះរហូតដល់សព្វថៃ្ង។ ញ៉ ធ្លាប់ឃើញខែ្មរក្រហមឈ្មោះ ដឺន ដែលទើបតែធ្លាប់មកពីនិរតី ចាប់ឈ្មោះ ពល ដែលជាប្រពន្ធមិត្ដភក្រ័របស់គាត់ វាយធ្វើបាប ហើយដាក់ទណ្គកម្មឱ្យធ្វើការហួសកម្លាំង។

ញ៉ ធ្លាប់ឃើញខែ្មរក្រហមឈ្មោះ ដឺន ដែលទើបតែធ្លាប់មកពីនិរតី ចាប់ឈ្មោះ ពល ដែលជាប្រពន្ធមិត្ដភក្រ័របស់គាត់

© មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា