Promoting Accountability Saom Horn

នៅរស់

ខេភីអាយ០០៣៣ ២០០៤០៦១៦ នៅភូមិត្រពាំងលើក ឃុំក្រាំងស្បូវ ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ សម្ភាសដោយៈ ឡុង ដានី។ កំណត់សំគាល់ៈ ជួបសម្ភាសន៍ជាមួយម្ចាស់ប្រវត្តិរូប។ គាត់បាននិយាយថាសព្វថៃ្ងគាត់កូន៤នាក់។ ពេលខែ្មរក្រហមចូល កាន់កាប់ភូមិរបស់គាត់ គាត់ត្រូវបានគណៈភូមិនាំគាត់ឱ្យទៅ ធ្វើការនៅទំនប់កោះស្លា។ នៅទីនោះគាត់បានឃើញខែ្មរក្រហម កប់មនុស្សទាំងរស់។ បន្ទាប់មកគាត់បានស័្មគ្រចិត្តទៅភ្នំពេញ ព្រោះ គិតថារស់នៅទីនោះស្រួលជាង។ គាត់គឺជាពេទ្យនៅមន្ទីរ ពេទ្យ ៦ មករា។ រយៈរពល១អាទិត្យបានមកលេងផ្ទះម្តង។ ពេលវៀតណាមរំដោះបានមួយឆ្នាំ គាត់បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។

បច្ចុប្បន្នអាយុ៤៨ឆ្នាំ

០៧០៣០៦០២ ខេត្ដកំពត ស្រុកឈូក ឃុំក្រាំងស្បូវ ភូមិត្រ

ស្ម័គ្រចិត្ដចូលបដិវត្ដន៍

ពេទ្យ

១២??????ភ្នំពេញ

ជេន គណៈស្រុកឈូក, ហាន ប្រធានពេទ្យ៦មករា

សែ គណៈកង, ខុន អុន វួន អ្នកភូមិ,

សោម ហ៊ន ភេទស្រី អាយុ៤៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិត្រពាំងលើក ឃុំក្រាំងស្បូវ ស្រុកឈូក ខេត្ដកំពត។ ហ៊ន មានគ្រួសារឈ្មោះ ភិន ញិក(ពិការជើងឆេ្វង) ហើយមានកូន៤នាក់ ប្រុស២នាក់ និងស្រី២នាក់។ ឪពុកឈ្មោះ តានីម និងយាយងយ ហើយមានបងប្អូន៩នាក់ ស្រី៥នាក់ ប្រុស៤នាក់។ ហ៊ន គឺដំបូងឡើងគេជ្រើសរើសគាត់ ចូលកងចល័ត ឱ្យទៅធ្វើទំនប់ រែកដី តាមរយៈឈ្មោះ សែ ជាគណៈ កង។ ធ្វើទំនប់នៅត្រពាំងបឹង នៅរំលេច ដល់ក្រោយមក នៅប្រហែលជាឆ្នាំ៧៦ ហ៊ន ត្រូវបានគេ បញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើទំនប់នៅទំនប់កោះស្លា ពេលហ្នឹងគឺគេមិនឱ្យមកលេងផ្ទះទេ បើចង់មកទាល់តែលួចមក។ ចំពោះម៉ោងធ្វើការគឺពីម៉ោង៦ព្រឹកដល់ម៉ោង១១ថៃ្ងត្រង់ ហើយសំរាកហូបបាយដល់ម៉ោង១ដល់ម៉ោង ៧យប់ទើបឈប់។ ពេលដែលនៅទំនប់កោះស្លាហ្នឹង ហ៊ន បាននិយាយថាពេលនៅហ្នុង ពេលដែល ហ៊នឈឺទៅដេកពេទ្យនឹងគេអត់ឱ្យបាយហូបទេ បើអ្នកណាខ្ជិលគេវ៉ៃចោលតែម្ដង ហើយអ្នកឈឺខ្លះ គេមិនមើលដិតដល់ គេយកអ្នកជំងឺទៅកប់ទាំងរស់ គាត់ថាកប់ច្រើន មិនមែនកប់ម្នាក់ពីរនាក់ទេ កប់ច្រើន ហើយក៏ធ្លាប់ឃើញគ្រូពេទ្យនឹងយកទឹកចាក់លើអ្នកជំងឺឱ្យស្លាប់។ ហើយចំនួនច្រើនទៀត គេចាប់ដោយគេប្រាប់ថាគេយកទៅរៀនសូត្រ ហើយភាគច្រើនច្រើន តែពួកយុវជន យុវនារី ដែលជាពួក១៧មេសានឹង គេច្រើនតែយកទៅសម្លាប់នៅពេលយប់។ ដល់ពេលក្រោយមក ប្រហែលជា អំឡុងឆ្នាំ៧៨ គាត់ថា ហ៊ន ត្រូវបានគេជ្រើសរើសឱ្យទៅធ្វើ ពេទ្យនៅទីក្រុងភ្នំពេញ នៅពេទ្យ៦មករា។ អ្នកដែលត្រូវជ្រើសរើសឱ្យទៅធ្វើពេទ្យនៅទីក្រុងភ្នំពេញនឹង ច្រើនតែអ្នកមានប្រវត្ដិ រូបល្អ អត់ពាក់ព័ន្ធជាមួយអ្នកមុន ម៉ែឪជាកសិករក្រីក្រអ៊្គចឹង បានគេបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើពេទ្យ។ ហ៊ន ទៅធ្វើពេទ្យនៅហ្នុង បានហូបចុកគ្រប់គ្រាន់ ហើយមិនសូវធ្វើការធ្ងន់ដូចកាលនៅរែកដីលើកទំនប់ អីទេ។ មួយទៀតដែលហ៊ន ចង់ទៅភ្នំពេញព្រោះឃើញនៅកនែ្លងលើកទំនប់សម្លាប់ច្រើនពេក ហើយហូបចុកមិនគ្រប់គ្រាន់។ មុននឹងទៅពេទ្យគឺជិះតាមរទេះភ្លើងមកដល់ភ្នំពេញ ហើយសំរាកបាន៣ ថៃ្ងទើបគេឱ្យពេទ្យ៦មករា។ ក្រៅពីការងារជាពេទ្យ ហ៊ន នៅដាំបនែ្លមួយអាទិត្យម្នាក់ ផ្លាស់វេនគ្នាទៅ ដាំបនែ្លមានសៃ្ព មានត្រកួន។ នៅមន្ទីរពេទ្យប្រធានចេះតែឱ្យ ហ៊ន រៀបការតែហ៊ន បានបដិសេធថា ហ៊ន មានសង្សា ឬគូរដណ្ដឹងហើយ។ នៅពេលដែលវៀតណាមចូល ហ៊ន និងអ្នកពេទ្យផេ្សងទៀត នាំគ្នារត់ ហើយពេលទៅដល់ក្នុងពៃ្រ ហ៊ន ហើមជើងអ្នកផេ្សងគេនាំគ្នារត់ចោលអស់។ ហ៊ន ដើរគោះ ល្ងរ ស្លឹងពៃ្រហូប ហូបក្ដាមឆៅ បេះត្របែកហូប រួចក៏បាត់ហើមហើយដើររកអីហូបតាមវាលស្រែ ភូមិចាស់ដែលគេបោះបង់ចោល។ ប្រហែល៣ខែទើប ហ៊ន ត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញ។

ឃើញខែ្មរក្រហមយកមនុស្សកប់ទាំងរស់

© មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា