Promoting Accountability Patt Nan

ប៉ាត់ ណាន

ស្រី

នៅរស់

ខេអេសអាយ០០២២ ២០០៥១១២៤ ភូមិទំនប់អង្គ ឃុំមានជ័យស្រុកឧត្តុង្គ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ សម្ភាសដោយ ឡុង ដានី។ កំណត់សំគាល់ៈ ជួបជាមួយ បាត់ ណាន អាយុ ៤៦ ឆ្នាំ ជាសាម៉ីខ្លួន។

«បច្ចុប្បន្នអាយុ ៤៦ ឆ្នាំ»

០៥០៥០៦១៣ ខេត្ដកំពង់ស្ពឺ ស្រុកឧត្ដុង្គ ឃុំមានជ័យ ភូ

១៩៧៤????

ចូលបដិវត្ដន៍ដោយស្ម័គ្រចិត្ដ។

មន្ទីរពេទ្យ ១៧មេសា ភ្នំពេញ។

បុគ្គលិកពេទ្យ

មជ្ឈិម«១២»ភ្នំពេញ។

ជួន ជឿន , អៀង ធិរិទ្ធ ,ម៉ិញ។

ប៉ាត់ ណាន ភេទស្រី អាយុ៤៦ឆ្នាំ ក្រៅប្រវត្ដិរូប។ ណាន មានប្ដីឈ្មោះ ឈឿន មានកូនចំនួន៤នាក់ ស្រី៣ប្រុស១ សព្វថៃ្ងប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ រស់នៅភូមិទំនប់អង្គ ឃុំមានជ័យ ស្រុកឧត្ដុង្គ ខេត្ដកំពង់ស្ពឺ។ ណាន មានឪពុកឈ្មោះ ប៉ាត់ ម្ដាយឈ្មោះ កាន់។ ណាន មានបងប្អូន៤នាក់។ ណាន ធ្លាប់រៀនបានត្រឹមថ្នាក់ ទី១១ឪចាស់ឱ ឈប់រៀនដោយសារ ប្រទេសជាតិកើតមានសង្គ្រាមនៅឆ្នាំ១៩៧០។ ពេលឈប់ រៀនមកជួយ ធ្វើស្រែចម្ការឪពុកម្ដាយ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៤ បានស្ម័គ្រចិត្ដចូលបម្រើចលនាខែ្មរក្រហម ចូលដំបូងអង្គការចាត់ តាំងឱ្យធ្វើពេទ្យនៅចង្វារៀល ចាក់ថ្នាំឱ្យយោធាដែលរងរបួស ដោយសារតែធ្វើសង្គ្រាមជាមួយទាហានលន់ នល់។ ណាន ជាអ្នកចាក់ថ្នាក់ផង ជាអ្នកសែងរបួសផងនិជាអ្នកដាំបាយផង ធ្វើការងារគ្មានពេលទំនេរ ដែលមានឈ្មោះ ប្រធានមន្ទីរពេទ្យព២៧ ឈ្មោះ ហុង នៅភូមិភាគពិសេស ភូមិភាគនិរតី។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ពេលរបបខែ្មរ ក្រហមឡើងកាន់អំណាច ណាន បានមកធ្វើការ ងារនៅភ្នំពេញវិញ។ ណាន ធ្វើការងារនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យរុស្សី ហៅមន្ទីរពេទ្យ១៧មេសា។ ណាន បានស្គាល់កម្មាភិបាល ខែ្មរក្រហមជាច្រើន ដូចជាលោកជួន ជឿន គាត់មាន ជំនាញ ខាងវះកាត់ ស្គាល់លោកស្រី អឿង ធិរិទ្ធ ធ្លាប់មកមន្ទីរពេទ្យបូម ឈាមយកទៅពិនិត្យជំងឺ ស្គាល់ឈ្មោះ ពឿន ស្គាល់ឈ្មោះ ម៉ិញ ជាប្រធានមន្ទីរពេទ្យ១៧មេសា និងជាកូនលោកអៀង សារី។ នៅឆ្នាំ១៩៧៨ មានយោធាខែ្មរក្រហមមានរបួសជាច្រើននាក់ អង្គការដឹកមកពីខាងព្រំដែនវៀតណាមខាងភូមិភាគបូព៌ា។ នៅក្នុង ឆ្នាំ១៩៧៨ មានកម្មាភិបាលខែ្មរក្រហមមួយចំនួនធំត្រូវអង្គការ ចាប់ខ្លួនយកទៅបាត់ ឱ្យតែឃើញឡានម្ដងៗ ម្នាក់ៗភ័យផែ្អមមាត់មិនដឹងថា ត្រូវហៅពីណាឡើងឡាន។ សំណាងល្អ នៅឆ្នាំ១៩៧៩ ណាន បានរត់ចូលពៃ្រ ទៅដល់ព្រំដែន ថរហៃូតដល់ឆ្នាំ១៩៨០ រកផ្លូវមកស្រុកកំណើតវិញ។

ដឹងថា ជំនាន់ខែ្មរក្រហមចាប់មនុស្ស។

© មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា