Biographic28,821
Bibliographic93,160
Promoting Accountability Keo Sarim
| ID: | BMI0011 | ||||
|
Name
ឈ្មោះ
|
Keo Sarim
កែវ សារឹម
|
||||
|
Other Name
ឈ្មោះហៅក្រៅ
|
Keo Kum
កែវ គុំ
|
||||
|
Gender
|
f
|
||||
|
ភេទ
|
ស្រី
|
||||
|
Status
|
Alive
|
||||
|
ស្ថានភាពគ្រួសារ
|
នៅរស់
|
||||
|
Source Interview
|
BMI0011, 20101014, Trasek Chrum village, Malai sub-district, Malai district, Banteay Meanchey province. Interviewed by: Long Dany. Interviewed with Keo Sarim, female, 49 years old. None Biography.
|
||||
|
ប្រភពនៃឯកសារ/បទសម្ភាសន៍
|
ប៊ីអឹមអាយ០០១១, ២០១០១០១៤, ភូមិត្រសេកជ្រំុ ឃុំម៉ាឡៃ ស្រុកម៉ាឡៃ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ សម្ភាសន៍ដោយៈ ឡុង ដានី។ កំណត់សំគាល់ៈ សម្ភាសន៍ជាមួយ កែវ សារឹម អាយុ៤៩ឆ្នាំ។ ក្រៅប្រវត្តិរូប។
|
||||
|
Date of Birth
|
[Present age: 49 years old]
|
||||
|
ថ្ងៃ-ខែ-ឆ្នាំ កំណើត
|
អាយុបច្ចុប្បន្ន៤៩ឆ្នាំ
|
||||
|
Home Village
|
060701?? Kampong Thom, Santuk, Beong Lvea, Bangki
|
||||
|
ទីកន្លែងកំណើត
|
០៦០៧០១??ខេត្ដកំពង់ធំ ស្រុកសន្ទុក ឃុំបឹងល្វា ភូមិបង
|
||||
|
Join KR
|
1973-74????
|
||||
|
ការចូលរួមសកម្មភាពក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម
|
១៩៧៣៧៤????
|
||||
|
Reason to Join KR
|
Follow her parents
|
||||
|
មូលហេតុចូលរួមសកម្មភាពក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម
|
ចូលតាមឪពុកម្ដាយ
|
||||
|
DK ORG Unit 75-79
|
1975, Sarim moved to live in Phnom Penh and work at Technology school as a cook. The school was form
|
||||
|
អង្គភាពក្នុងរបបខ្មែរក្រហម(1975-79)
|
ឆ្នាំ១៩៧៥ សារឹមបានផ្លាស់មកនៅភ្នំពេញធ្វើជាអ្នកដាំបាយនៅ ឯសាលា បចេ្ចកទេសសូវៀតដែលកាលនោះគេហៅមន្ទីរក៥។ នៅឆ
|
||||
|
KR Rank(1975-79)
|
She was a cook at office K-5 and K-6
|
||||
|
តួនាទីក្នុងរបបខ្មែរក្រហម(1975-79)
|
អ្នកដាំបាយនៅមន្ទីរក៥ និង មន្ទីរក៦
|
||||
|
DK Zone 75-79
|
Central zone(12), Phnom Penh
|
||||
|
ទីតាំងភូមិសាស្រ្តក្នុងរបបខ្មែរក្រហម(1975-79)
|
មជ្ឈឹម(១២), ភ្នំពេញ
|
||||
|
Superior
|
When Sarim worked as a cook at office K-5 and K-6, Tar Phoum was in charge of the two offices.
|
||||
|
អ្នកដឹកនាំ
|
ពេល សារឹម ទៅធ្វើជាអ្នកដាំបាយនៅមន្ទីរក៥ និងក៦នៅភ្នំពេញ តា ភូមិ គឺជាអ្នកទទួលខុសត្រូវនៅទីនោះ។
|
||||
|
Associates
|
|
||||
|
អ្នកពាក់ព័ន្ធដ៏ទៃទៀត
|
|
||||
|
Summary
|
Keo Sarim is 49 years old. She was born to a poor family in Bangky Taingreng village, Boeng Lvea commune, Santuk district, Kampong Thom province. Her parents were farmers. She has three siblings. Her father's name is Heang and her mother's name is Sam. After her parents joined the revolution, Sarim joined in 1973 and worked in Office 830. Sarim was introduced by Hong to serve in unit B-20 which was the annex of unit 870. Unit 870 was the former central unit, located in Bit Phnau village, Kampong Cham province.
When the Khmer Rouge came to power in 1975, Sarim moved to live in Phnom Penh and to work at the Technology school as a cook. The school was the former office K-5. In 1976, Sarim was assigned to work at office K-6 in Borey Keila. The two offices were under the authority of Tar Phoum at the time. Many of the KR cadres from different villages, communes and regions were to be trained at office 870. Khieu Samphan and Nuon Chea were the trainers. In late 1979, the team chief told the workers that they would allow one day a week off, but the plan was never put into practice.
When the Vietnamese troops came, Sarim and other workers escaped to the West zone. When the arrived in Tarpaing Chormg commune, Pursat province, the corporative chief stopped them and told that they would be sent to work harvest in Mokk Heun. Saim said people there told her not to reply if she was blamedor she would be killed. Afterwards, the corporative chief assigned her and other two workers to dig three pits. After leaving the worksite, she saw Tar Chiem and other KR soldiers, along with those who worked in ministries, arrive. Therefore, the corporative and their subordinates escaped from the village. Then, Sarim fled to Kamrieng district with those KR soldiers. They met the Vietnamese troops by accident along Taing Suor mountain then they crossed to Thailand for awhile. Sarim returned to Kamrieng and worked in a transportation unit, carrying injured soldiers.
Later, the KR told them that if anyone wanted to return home, they were free to go. Because she had been away from home for years, Sarim did not know where she should go. She then decided to rejoin the KR and then fled to Daung village in Malai. After working in a transportation unit for a while, Sarim married a combatant after. When the Vietnamese troops came close to the border, she fled to Thailand and returned to Malai in 1990. Sarim has not visited her home village since she had left for the revolution. Sarim now lives in Trasek Chrum village, Malai commune, Malai district, Banteay Meanchey province. She states that the Khmer Rouge leaders always advised her to be a good person.
|
||||
|
សេចក្ដីសង្ខេបបទសម្ភាស៏
|
កែវ សារឹម អាយុ៤៩ឆ្នាំមានស្រុកកំណើតនៅភូមិបង្គីតាំងរែង ឃុំបឹងល្វា ស្រុកសន្ទុក ខេត្ដកំពង់ធំ។ កើតនៅក្នុងគ្រួសារកសិករ សារឹម មានបងប្អូនបីនាក់។ ឪពុក ឈ្មោះហ៊ាង និងម្ដាយឈ្មោះសំ។ សារឹម បានចូលបដិវត្ដិនៅឆ្នាំ១៩៧៣ដោយសារនៅពេលនោះ ឪពុកម្ដាយគាត់ជាបានចូលបដិវត្ដិមុនធ្វើការនៅមន្ទីរ៨៣០។ ពេលនោះ ហុង ជាអ្នកនាំគាត់ចូលធ្វើការនៅ មន្ទីរប២០ដែលជា សាខារបស់អង្គភាព៨៧០ ដែលកាលពីមុនគេហៅថាអង្គភាពមជ្ឈឹម មានទីតាំងនៅខេត្ដកំពង់ចាមនៅចំការកៅស៊ូស្ថិតនៅក្នុងភូមិបិទ ផ្នូរ។ នៅពេលខែ្មរក្រហមទទួលជ័យជំនះនៅឆ្នាំ ១៩៧៥សារឹម បានផ្លាស់មកនៅភ្នំពេញធ្វើជាអ្នកដាំបាយនៅឯសាលាបចេ្ចកទេស សូវៀតដែលកាលនោះគេហៅមន្ទីរក៥។ នៅឆ្នាំ១៩៧៦ សារឹម បានផ្លាស់មកធ្វើការនៅមន្ទីរក៦នៅបុរីកីឡាវិញ។ មន្ទីរទាំងពីរ នេះស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់ តា ភូមិតែម្នាក់ប៉ុណេ្ណាះ។ សារឹមនៅ ធ្វើការបំរើភ្ញៀវ មកពីតាមឃុំ ស្រុក និងភូមិភាគដែលមករៀនសូត្រ នៅមន្ទី៨៧០ កាលនោះមាន ខៀវ សំផន និង នួន ជា អ្នកបង្រៀន។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៩ ប្រធានក្រុមនៅទីនោះបានប្រាប់ថាអ្នកដែលធើ្វការនៅមន្ទីរនឹងត្រូវបាន អនុញ្ញាតិឱ្យទៅលេងផ្ទះ ម្នាក់មួយអាទិត្យ ប៉ុនែ្ដគំរោងនោះមិនទាន់បានអនុវត្ដនៅឡើយទេ ដោយសារ កងទ័ពវៀតណាមបានចូលមកដល់។ ពេលវៀតណាម ចូលមកដល់កម្មករដែលនៅក្នុងអង្គភាពជាមួយ សារឹម មកពីភ្នំពេញ នាំគ្នាភៀសខ្លួនចេញមកខាងពោធិ៍សាត់មកដល់ត្រពាំងជង ប្រធាន សហករណ៍ នោទីនោះបានប្រាប់គាត់ថាអ្នកដែលមកពីភ្នំពេញត្រូវ ស្នាក់នៅទីនោះសិនព្រោះគេនឹងបញ្ជូនទៅប្រមូលស្រូវនៅម៉ក់ហ៊ឺន។ សារឹម បាននិយាយថាប្រជាជននៅទីនោះបានមកប្រាប់គាត់កុំឱ្យ និយាយតមាត់ជាមួយគេបើមិនអញ្ចឹងទេគេនឹងយកទៅសំលាប់ព្រោះមានកម្មករខាងកាត់ដេរម្នាក់ត្រូវបានគេយកទៅសំលាប់រួចទៅ ហើយ។ និយាយមិនទាន់បានប៉ុន្មានផង ស្រាប់តែប្រធានសហករណ៍បានមកប្រាប់ឱ្យ សារឹម និងគ្នាគាត់ថាសែ្អកឡើងត្រូវជីករណ្ដៅឱ្យ បានបី។ សារឹម ជីកបានតែមួយនៅឡើយដល់ពេល ត្រលប់ មកវិញស្រាប់តែទាហានរបស់ខែ្មរក្រហមគឺទ័ពរបស់ តា ចៀម និង អ្នកដែលមកពីក្រសួង ផេ្សងៗទៀតដែលមកពីភ្នំពេញបានចូលមក ដល់។ ពេលទាហានខែ្មរក្រហមមកដល់ ពួកប្រធាន សហករណ៍បានជិះ សេះគេចខ្លួនបាត់អស់ទៅ។ សារឹម និងក្រុមកងទ័ពទាំងនោះបាន ភៀសខ្លួនមកខាងកំរៀងតាមភ្នំបរតាំងសួរហើយបានជួបទាហានវៀត ណាមរួចក៏ភៀសខ្លួនចូលទឹកដីថៃដើម្បីគេចខ្លួនមួយរយៈទើបចេញ មកនៅត្រាងកំរៀងវិញ។ នៅទីនោះ សារឹម ធ្វើការនៅក្នុងកងដឹក ជញ្ជូន សែងអ្នក របួសមកដាក់នៅមន្ទីរពេទ្យ។ ក្រោយមកខែ្មរក្រ ហមប្រកាសថាអ្នកណាចង់ទៅស្រុកកំណើតវិញគឺអាចទៅបាន ប៉ុនែ្ដ សារឹម គិតថាគាត់ចេញពីស្រុកភូមិយូរហើយមិនដឹងទៅណាទៀតក៏ ធ្វើដំណើរជាមួយទ័ពខែ្មរក្រហមនិងអ្នកដែលធ្វើការនៅមន្ទីរ៨៧០ ទាំងអស់មករស់នៅភូមិដូងនៅក្នុងស្រុកម៉ាឡៃធ្វើការនៅក្នុងកងដឹកជញ្ជូនដដែល។ សារឹម បានរៀបការជាមួយកងទ័ពនៅទីនោះហើយ នៅឆ្នាំ១៩៨៥គាត់បានភៀសខ្លួនទៅនៅទឹកដីថមៃួយរយៈដល់ឆ្នាំ ១៩៩០ទើបត្រលប់មកនៅស្រុកម៉ាឡៃវិញរហូតដល់សព្វថៃ្ង។ សារឹម មិនដែលទៅលេងស្រុកកំណើតឡើយតាំងពីពេលដែលគាត់បានចាកចេញពីផ្ទះមកដើម្បីចូលបដិវត្ដន៍។ សព្វថៃ្ងនេះ សារឹមរស់ នៅភូមិត្រសេកជ្រុំ ឃុំម៉ាឡៃស្រុកម៉ាឡៃ ខេត្ដបន្ទាយមានជ័យ។ ចំពោះគាត់ផ្ទាល់យល់ឃើញថា មេដឹកនាំខែ្មរក្រហមតែងតែណែនាំឱ្យគាត់ល្អចេះគិតគូដល់ប្រទេសជាតិហូបចុកត្រូវចេះសន្សំសំចជៃា ដើម។
|
||||
|
Image File Name
|
Keo Sarim
|
||||
|
Image File Name
|
កែវ សារឹម
|
||||
|
Copyright
|
© DC-CAM
|
||||
|
រក្សាសិទ្ធិដោយ
|
© មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា
|
||||
